kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Pełne nazwisko Camané brzmi Carlos Manuel Moutinho Paiva dos Santos Duarte. Urodził się w 1967 r. w Oeiras. Artysta niewiele o sobie mówi, powtarza, że „kim jest, ukazuje śpiewając” i że największy wpływ na niego miało troje artystów: Amália Rodrigues, Carlos do Carmo i Alfredo Marceneiro. Dziś jednak podąża własną, osobną ścieżką, zachowuje szacunek dla tradycji, ale i sięga po nowe środki wyrazu, po nowych poetów. Jedno pozostaje niezmienne, a jest to – jak mówi – wewnętrzne przekonanie, że fado pragnie śpiewać do końca życia.
Kiedy w 1994 r. podpisywał kontrakt z wytwórnią EMI, miał już za sobą 20 lat śpiewania. Pierwszą płytę nagrał w 1995 r. „Uma Noite de Fados” która była zapisem na żywo koncertu w klubie fado. Okazała się sukcesem. W Camané krytyka zaczęła widzieć odnowiciela gatunku, a że się w swej ocenie nie myliła on sam potwierdził trzy lata później, kolejną płytą „Na Linha da Vida”.
Rok 2000 przyniósł trzeci album „Esta Coisa da Alma” w którym przedstawił się nie tylko jako pieśniarz, ale i niezwykle wyczulony na poezję jej interpretator. Płyta zdobyła wszelkie możliwe nagrody krytyków i publiczności w jego ojczyźnie, przyniosła mu uznanie i popularność na całym świecie. Rok później ukazała się kolejna płyta, w powszechnej ocenie najbardziej dojrzała, „Pelo Dia Dentro”. Zdumienie wzbudzał fakt, że każdy z krążków był lepszy od poprzedniego. Konsekwencją rozwijającej się kariery międzynarodowej stało się wydanie w 2003 r. albumu z gatunku „The Best of…” przeznaczonego dla wielbicieli fado spoza Portugalii – „The Art Of Camané – Prince Of Fado”.
Pod koniec tego roku przygotował swoją pierwszą płytę koncertową „Como Sempre… Como Dantes”, złożoną z dwóch CD: jedną nagrano w teatrze, drugą w małym klubie fado; obie udowodniły, że Camané równie dobrze czuje się przed dużą publicznością jak i w warunkach kameralnych. Jest to do dziś najlepiej sprzedający się album artysty.
