kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
- Nie pamiętam kiedy ostatni raz sama zrobiłam budyń - powiedziała pani Maria, radca prawny. - Chyba na studiach, czyli... o Jezu 10 lat temu. Uwielbiam natomiast tarty czekoladowe, czy to też się liczy... Ale narobiliście mi smaku.
Budyń to potrawa sporządzana na bazie mleka i skrobi. Podczas obróbki termicznej skrobia (zwykle pod postacią mąki pszennej lub ziemniaczanej) pęcznieje i nadaje budyniowi półpłynną, a po zastygnięciu stałą, galaretowatą konsystencję. Budyń zazwyczaj jest przygotowywany na słodko, z dodatkiem aromatów (np. wanilia) lub kakao i podawany jako deser - z dodatkiem soku czy owoców, choć przyrządza się także budynie na słono, np. grzybowy i warzywny.
Anglicy mają swoją odmianę, nazwaną puddingiem.Jest to potrawa o konsystencji stałego lub kremowego budyniu, przyrządzana zwykle z mąki, mleka, jaj, ryżu, kaszy manny, mięsa, ryb, tłuszczu, z dodatkiem przypraw. Gotowana jest na parze lub pieczona. Pudding może być zawinięty w ciasto gotowane, bądź pieczone, o smaku słodkim lub słonym. Pudding można podawać jako danie główne (np. z łojem wołowym i nerką), bądź też jako deser (z dodatkiem masła, czekolady itp.). Jego odmianą jest np. white pudding, plum pudding, Yorkshire pudding oraz Christmas pudding.
Historia budyniu
"Budyń" pochodzi od francuskiego "boudin" co oznacza krwawa kiszkę, rodzaj kiełbasy z krwi, która na gorąco stężała i otworzyła rodzaj galarety. W dawnym francuskim "boudin" znaczył tyle, co "wnętrzności". Takie samo jest pochodzenie angielskiego słowa "pudding".
