kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Warany, pomimo swej wielkości należą do najmniej poznanych zwierząt pod względem trybu życia w naturze, a nawet różnorodności gatunków. Na wyspach Azji prawie co roku odkrywa się nowe gatunki. Co prawda nasz waran papuaski Varanus salvadorii opisany został już w XIX wieku, ale po dziś dzień niewiele o nim wiemy. Jest najprawdopodobniej drugim co do wielkości gatunkiem, ustępując masą jedynie waranowi z Komodo. Najdłuższy osobnik mierzył około 3,5 metra, aczkolwiek tubylcy twierdzą, że widywali osobniki znacznie przekraczające 4 metry. Nawet niektórzy naukowcy zgadzają się z tą tezą i wręcz potwierdzają obserwacje takich gigantów.
Waran papuaski zamieszkuje nizinne lasy mangrowe, dżungle i zarośla nizinnej części Nowej Gwinei. Znakomicie wspina się na drzewa, polując tam na ptaki, gady i ssaki. Potrafi zabić nawet silne i duże kangury drzewne. We wspinaczce pomaga mu bardzo długi i chwytny ogon. Czasami zwisa z gałęzi trzymając się wyłącznie tylnymi łapami i ogonem. Dłuższe niż u innych waranów i bardzo zakrzywione zęby pozwalają na błyskawiczne złapanie przelatującego ptaka. Znakomicie pływa i nurkuje, a na lądzie biega z wielką prędkością. Taki to już z niego uzdolniony atleta.
Oddychanie w trakcie szybkiego biegu ułatwiają mu rozbudowane, potężne nozdrza, nadające jego głowie kształt podobny nieco do łba krokodyla. Tubylcy zresztą bardzo się go boją i nazywają krokodylem drzewnym.
Jego ślina jest podobnie jadowita jak u warana z Komodo, co ułatwia błyskawiczne uśmiercenie zdobyczy. Znany jest przypadek śmierci dorosłego człowieka po ukąszeniu przez warana papuaskiego.
Niestety, w wyniku wycinki lasów deszczowych i zabijania dla cennej skóry gatunek ten staje się coraz rzadszy.
W Europie można go obejrzeć zaledwie w 10 ogrodach zoologicznych.
