Oficjalnie poddanie wrocławskiej twierdzy nastąpiło w niedzielę 06 maja 1945 roku. Jednak jeszcze parę dni wcześniej poranna gazeta frontowa pisała, że opór przeciw Rosjanom nie ustanie. Wydawało się, że na nic zdały się próby przekonania do poddania miasta dowódcy obrony Wrocławia, generała piechoty Hermanna Niehoffa. Taka próbę 04 kwietnia podjął wrocławski kler. Wcześniej Rosjanie przez megafon podali warunki kapitulacji. Duchowni udali się, więc do komendanta. Ten przyjął ich w swojej siedzibie, w bibliotece uniwersyteckiej na Piasku, wysłuchał, ale zdania nie zmienił. Wrocław nadal miał być twierdzą i walczyć do ostatniego żołnierza i naboju. Dzień później odbyła się narada dowódców wojskowych. Choć Hitler już nie żył, a Rzesza chyliła się ku upadkowi nie wiadomo, jakie byłyby dalsze losy obrony Wrocławia gdyby nie dalekopis, który w trakcie narady nadszedł do Niehoffa. W piśmie dowódca Wermachtu generała Wilhelm Hasse wyraził zgodę na kapitulację garnizonu "Festung Breslau". Dalej sprawy potoczyły się błyskawicznie. O godzinie 9 rano 6 maja Niehoff wydał rozkaz wstrzymania ognia. W ten sposób chciał zapewnić spokój negocjacjom z Rosjanami. Rano pojawiły się także afisze zwiastujące kapitulacje. Przez megafon podano informację o gotowości rozpoczęcia rozmów z Armią Czerwoną. Rosjanie zgodzili się i zaprzestali walk na czas rozmów. Pierwsze spotkanie miało miejsce na skrzyżowaniu ulic: Radosnej, Lwowskiej i Powstańców Śląskich. Zapoznano się z warunkami strony rosyjskiej, a następnie spisano je w sztabie pułku na rogu dzisiejszych ulic Kamiennej i Drukarskiej. Niemcom, którzy uczestniczyli w rozmowach nałożono na oczy opaski. Mało brakowało by wstępne ustalenia nie dodarł do siedziby głównego dowództwa twierdzy. Wracając niemiecki parlamentariusz wszedł na minę. Rannemu pomógł dotrzeć do siedziby komendanta rosyjski tłumacz. Gdy Niemcy zgodzili się na warunki kapitulacji Rosjanie wysłali po nich swoje samochody „wracając zabraliśmy w dwóch samochodach Niehoffa, 10 pułkowników, wszystkie ważniejsze dokumenty sztabowe a szczególnie mapy pól minowych". W końcu podpisano akt o poddaniu miasta. Ze strony niemieckiej sygnował ją generał Niehoff, a ze strony rosyjskiej Władimir Głuzdowski, dowódca armii oblegającej Wrocław. Po samej ceremonii kapitulacji Głuzdowski wykazał się słowiańską gościnnością i zaprosił Niehoffa i jego sztab na uroczystość z okazji zakończenia oblężenia. Moskwa kapitulację uczciła salutem z 224 dział i komunikatem radzieckiego naczelnego dowództwa. W ten sposób zakończył się trzymiesięczny dramat wrocławian, o którym niemiecki dramaturg Hugo Hartung pisał „Podczas mrocznych nocy umarło miasta Breslau. Widziałem jak umierało. A wraz z nim umieraliśmy my wszyscy, były to niezliczone śmierci ludzi, zwierząt, domów, wież dzwonów, drzew”
