W ostatnich latach najbardziej rozpoznawalna była fontanna w Rynku. Na początku budziła sporo kontrowersji, ale dziś na dobre wpisała się w charakter wrocławskiej starówki. Na tym jednak nie koniec. Niedawno woda popłynęła z nowoczesnego granitowego wodotrysku na ul. Oławskiej, a już czwartego czerwca zostanie otwarta kolejna, tym razem „tańcząca” – woda będzie tryskała w rytm muzyki.
Pierwsze takie fontanny powstawały już na początku XX wieku w USA. Dzisiaj wystarczy odpowiednie oprogramowanie komputerowe, by woda sama reagowała na basy i wysokie dźwięki. Z tańczącej fontanny słyną Barcelona, Praga czy Las Vegas. Teraz dołączy do nich Wrocław. - Centralny punkt fontanny ma stanowić gejzer wyrzucający słup wody na wysokość ok. 40 metrów z możliwością spienienia razem z otaczającymi go trzema mniejszymi gejzerami. Atrakcją będą dysze dynamiczne pracujące sekwencyjnie, dysze realizujące układ palmowy oraz dysze mgielne. Dodatkowo fontanna będzie wyposażona w pierwszy w Polsce ekran wodny o promieniu 18 metrów, na którym będą wyświetlane prezentacje multimedialne. Osiągnięcie końcowego efektu spektaklu będzie możliwe dzięki projektorom laserowym, które pozwolą na wyświetlanie grafiki oraz napisów w trzech kolorach – tłumaczy Marta Rzewuska z Zarządu Inwestycji Miejskich. Koszt instalacji takiej fontanny to około 20 milionów złotych. Do tej pory największą, najnowocześniejszą i zarazem najdroższą była fontanna w Rynku.
Symbolem Wrocławia była niegdyś fontanna z wizerunkiem Neptuna zwana Gabeljurge (Jerzy z widłami) - boga morza z trójzębem, odzianego w szaty i osadzonego na cokole zdobionym przez delfiny, z których tryskała woda. W 1732 roku fontannę wzniósł na dzisiejszym Nowym Targu kamieniarz Johann Baptista Lemberg oraz Johann Jacoba Bauer, według projektu Johanna Karingera. - Wrocławianie w czasie nocy sylwestrowej chętnie gromadzili się przy Neptunie. Tutaj formowali pochód i szli w kierunku rynku, popijając wino. O północy słychać było dźwięki wszystkich wrocławskich dzwonów. W fontannie kąpali się nietrzeźwi studenci uniwersytetu. Kiedyś dwaj przyszli profesorowie trzeźwieli w basenie fontanny. Podszedł do nich rektor i stwierdził, że i tak wszyscy uczestnicy zabawy się w niej nie zmieszczą – opowiada Halina Okólska z Muzeum Miejskiego we Wrocławiu.
Fontanna ta, podobnie jak wiele innych, została zburzona w 1945 roku. Te nieliczne, które wytrzymały okres oblężenia Wrocławia, można odnaleźć w różnych częściach miasta. Wśród kilkunastu zrujnowanych i opuszczonych fontann sprzed lat, znajdziemy jeszcze kilka działających, które pamiętają początki XX wieku. Na uwagę zasługuje chociażby fontanna znajdująca się przed Dworcem Świebodzkim oraz na pl. Jana Pawła II. Ta druga, z 1905 roku, wzniesiona została na cześć kanclerza Otto von Bismarcka przez architekta Bernharda Nehringa (naprzeciwko niej znajdował się także pomnik polityka, ale po wojnie został zburzony).
– Woda z konchy osadzonej na masywnym cokole spływa do basenu, do którego prowadzą schody. Po obu stronach znajdują się dwa rzeźbiarskie obrazy „Walka” (Herkules walczący z lwem) oraz „Zwycięstwo” (Herkules po pokonaniu drapieżnika). Fontanna upamiętniała zwycięską realizację polityki kanclerza, który doprowadził do zjednoczenia Niemiec – tłumaczy Halina Okólska.
Na pl. Orląt Lwowskich stoi pochodząca z XIX wieku fontanna z wytryskującym od 5,5 do 10 m do góry strumieniem wody, przypominając otwierany szampan. Początkowo obiekt należał do kolei, następnie przeszedł w ręce ZDiK. Wówczas też został wyremontowany. Obecnie fontanna wyposażona jest w nowoczesny czujnik, który reguluje ciśnienie i dostosowuje strumień wody do prędkości wiatru tak, by nie chlapać przechodniów. To jedna z najstarszych fontann w mieście.
Zabytkowy jest także Szermierz na pl. Uniwersyteckim, który odsłonięty został w 1904 roku. – Młodzieniec symbolizuje członka wrocławskich korporacji studenckich, istniejących w mieście od lat 20. XIX wieku. Należący do nich u boku zawsze nosili szpadę. Studenci spędzali czas na wesołych biesiadach przy kuflach piwa, często grali w karty i kości. Młodzieniec z fontanny przegrał swój strój korporacyjny w karty – kontynuuje Halina Okólska.
