- Niestety, musi pani poczekać. Rezerwacje są zrobione na wszystkie miejsca na seans o 18. Jest jeszcze jeden bilet na 20.40 – usłyszała pani, stojąca w kolejce w Multikinie w Pasażu Grunwaldzkim. – Zainteresowanie jest ogromne – mówią organizatorzy.
W sobotę wyświetlany był blok tematyczny pt. „Wrocław 1945 i potem – dzieje miasta”. – Jestem bardzo ciekawy jak wyglądał Wrocław po ogłoszeniu go twierdzą. Mają być wyświetlane kroniki filmowe i relacje żołnierzy Armii Czerwonej. Mimo że zdaję sobie sprawę z propagandy, która zniekształci czasami sens słów, to po prostu chcę zobaczyć filmy – powiedział przed seansem Adam, student politologii. – Chciałam na żywo usłyszeć o prasłowiańskich korzeniach Wrocławia – z uśmiechem stwierdziła Kasia, licealistka. – Poza tym wiele się nasłuchałam od dziadków i rodziców o kronikach filmowych. – dodaje.
Filmy poprzedzone zostały wykładem prof. Marka Ordyłowskiego z DSW, który w kilkunastominutowym wystąpieniu nakreślił sytuację stolicy Dolnego Śląska po II Wojnie Światowej. Przegląd poprowadziła Inga Leśniewska. Przed każdym z filmów starała się przybliżyć okoliczności jego powstania i wskazać szczegóły, na które należy zwrócić uwagę. Na przykład w filmie „Wrocław 1959” autorstwa Jadwigi Plucińskiej pokazano codzienność miasta lat pięćdziesiątych, która nie miała pokrycia w rzeczywistości. Ciężarówka myjąca ulice miasta, wóz dostarczający pieczywo czy schludna okolica należały do przekłamań. Podobnie jak koń ciągnący wóz, którego ze względu na film, sprowadzono specjalnie ze stadniny. Pokazane ruiny budynków były jak najbardziej prawdziwe. Z kolei w kronice „Fakty i ludzie”, mimo panującej propagandy sukcesu, wspomniano o Werwolfie. Stanowi to precedens w treści kronik filmowych.
Pokaz uświetnił swoją obecnością Stefan Arczyński, którego zdjęcia prezentowane są na wystawie towarzyszącej przeglądowi. Można je zobaczyć w holu Multikina. Sylwetkę fotografika tak ważnego dla Wrocławia przybliżył film "Czarno - biały", sfinansowany przez Ośrodek Pamięć i Przyszłość.
Publiczność dość żywo reagowała na pokazywane filmy. Kadry przedstawiające gruzy były kwitowane szeptami: „Patrz, to pl. Legionów”. Z kolei stwierdzenie „Nareszcie prastary słowiański Wrocław powrócił do Polski. Niemców żegnamy bez żalu, życząc szerokiej drogi” skwitowano śmiechem.
Wśród publiczności w przerwach między filmami rozlosowano nagrody książkowe.
Jutro czeka na widzów blok „Miasto, ludzie – odchodzące ślady”. Będą na nim wyświetlane filmy dokumentalne, w których historia stolicy Dolnego Śląska zostanie pokazana przede wszystkim przez losy i wspomnienia jego mieszkańców. Można będzie zobaczyć m.in. „Wrocław miasto studentów”, „Oczami dziecka”, „Odchodzące ślady Wrocławia” i wiele innych.
