W latach 1946-49 studiował na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym PWr, a po jego podziale ukończył w 1950 r. Wydział Mechaniczny PWr. Stopnie i tytuły naukowe oraz pełnione funkcje: mgr inż. (1950), dr inż. (1961), dr hab. (1964), prof. nadzwyczajny (1971), prof. zwyczajny (1975).
W trakcie swojej kariery zawodowej kierował Zakładem Aparatury Procesowej (1971-1974), był także dyrektorem Instytutu Inżynierii Chemicznej i Urządzeń Cieplnych (1974-1981 oraz 1987-1990) na Wydziale Chemicznym.
Od momentu powołania Członek Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN; wiceprzewodniczący Komitetu (1994-2003), przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach (1987-2003) oraz Ośrodka Badawczo-Rozwojowego „CeBeA” w Krakowie (1987). Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, redaktor naczelny kwartalnika PAN „Inżynieria Chemiczna i Procesowa”, autor książek oraz skryptów dla studentów.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, tytułem Profesora Honorowego Politechniki Wrocławskiej. Medal za wybitne zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej otrzymał w 2004 r.
Prof. Roman Koch specjalizował się w inżynierii aparatury procesowej, w szczególności procesów wymiany masy w aparatach kolumnowych. Jest autorem lub współautorem ponad 90 artykułów naukowych, jednej monografii, 7 rozdziałów w książkach, 7 skryptów oraz patentów. Wypromował 23 doktorów.